Eetstoornissen en een verstoord eetgedrag worden nog te vaak als een taboe beschouwd en worden nog te weinig begrepen. De personen die ermee kampen leven vaak in schaamte en durven er niet voor uitkomen. Eten of zich ervan onthouden heeft een veel bredere betekenis dan enkel het lichaam al of niet voeden. Het is voor veel mensen een coping mechanisme, een manier om weg te zijn van de realiteit. Maar tegelijkertijd staat het ook verbonden met het zelfbeeld doordat het een invloed heeft op hoe het lichaam er uit ziet en gelinkt wordt aan het al dan niet hebben van discipline.
Eetstoornissen gaan dus veel verder dan eten alleen. Het is een teken dat er iets niet juist is en het leven te zwaar geworden is. Het is een manier van controle zoeken in iets dat men wel nog in de hand heeft. Maar het hebben van een eetstoornis is een schijnbare overlevingswereld, die eenzaam, donker en gevaarlijk voor zowel lichaam als geest is. Het liefste willen we dan ook dat iemand zo snel mogelijk ervan herstelt, maar zo simpel is het helaas niet. Het is niet makkelijk om in deze huidige maatschappij balans te vinden tussen werk, studies, anderen en jezelf. Daarnaast hebben veel personen met een verstoord eetgedrag een laag zelfbeeld waardoor ze het zichzelf niet waard vinden om gelukkig te zijn en om beter te worden.
Eetstoornissen en verstoord eetgedrag kunnen niet opgelost worden zonder de onderliggende problemen aan te pakken. Anders wordt iemand zijn/haar overlevingswereld afgenomen terwijl zijn/haar realiteit hetzelfde blijft. Van een eetstoornis herstellen is een proces met vallen en opstaan, en vraagt tijd, doorzetting en wilskracht. Velen willen het alleen oplossen, vanwege schaamte en/of om de eigen controle te behouden. Iemand die al eens een poging gewaagd heeft, weet maar al te goed welke tweestrijd hierbij komt kijken. Er is een constante oorlog bezig in je hoofd en je hebt het gevoel dat je gek aan het worden bent. Het herstel is dan ook iets dat je niet alleen kunt en ook niet hoeft te doen. Het is ok om hulp te vragen, je hoeft er niet alleen voor te staan. Familie en vrienden kunnen al een goede ondersteuning geven, maar soms staan zij net iets te dicht waardoor het moeilijk is om volledig open te zijn. Vandaar dat het zoeken van externe hulp vaak noodzakelijk is om volledig te kunnen herstellen van een eetstoornis.